خدا و قشریون

یک "هستی" هست که موجودیتش در ذهن ما عملکردی کاملاً متفاوت دارد. این موجود که "خدا" نامیده شده است، علاوه بر این که آفریدگار جهان هست از چنان جایگاهِ تجلی و تاثیر بر روح و ذهن ما برخوردار شده که گاه مستقیماً بر "صادر اول" یعنی "عقل" تاثیر می گذارد. از آنجا که این "صادر اول" نخستین آفریده هم هست (انًما اوّلَ ما خَلَقَ الّله العقلٌ) رفتار های دارنده خودش(آدمی) رو زیر فرمان خودش می گیره؛ به طوری که تشخصِ آفریدگار از یک هستیِ دادگر، مهربان و بخشنده به موجودی ستمکاره، شقی و بی رحم بدل می شود. "تابویی" که حتا فکر کردن به آن ترس، دلهره و ممنوعیت  به همراه دارد.
در این میان، کسانی تحت تاثیر آموزه های مخرب دینی، نه آموزه های متعالی، به قشریونی بدل می شوند که از دین، آیین و خدا تنها "پوسته ی بیرونی و غیرقابل انعطاف" آن را درک و دریافت می کنند. هرگاه چنین گروهی در قاطبه و اکثریت باشند کاری سخت در پیش است: شکیبایی و آموزش غیرمستقیم.
این گروه هنوز بر این باورند که "زمین صاف است و خورشید به دور زمین می چرخد؛ و تازه، قم مرکز جهان اسلام و کائنات هست"